دستور خط فارسی - سال ۱۳۸۲

مصوب فرهنگستان زبان و ادب فارسی

خط چهرهء مکتوب زبان است و همان گونه که زبان از مجموعهء اصول و قواعدی به نام «دستور زبان» پیروی می کند، خط نیز باید پیرو اصول و ضوابطی باشد که ما مجموع آن اصول و ضوابط را «دستور خط» نامیده ایم.
خط فارسی، به موجب اصل پانزدهم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، خط رسمی کشور ماست و کلیهء اسناد رسمی و مکاتبات و کتابهای درسی باید به این خط نوشته شود و طبعاً چنین خطی باید قواعد و ضوابطی معلوم و مدون داشته باشد تا همگان با رعایت آنها هویت خط را تثبیت کنند و محفوظ دارند. تدوین مجموعهء قواعد و ضوابط خط فارسی، مخصوصاً در سالهای اخیر که استفاده از رایانه در عرصهء خط و زبان روزافزون شده و حروفچینی و صفحه آرایی و ویرایش و نمونه خوانی و تهیهء نمایه و کارهای بسیار دیگری در حوزهء نگارش و چاپ برعهدهء رایانه قرار گرفته و در نتیجه دایره شاغلان به امر چاپ و تکثیر از حلقه متخصصان سنتی این فن بسی فراتر رفته وغ،ف فراخ تر شده، غوف ضرورت و اهمیت بیشتری پیدا کرده است، چنان که نگرانی از خطر بروز تشتت و اعمال سلیقه های مختلف و متضاد نیز نسبت به گذشته افزایش یافته است...فرهنگستان زبان و ادب فارسی جمهوری اسلامی ایران، به حکم وظیفه ای که برحسب اساسنامهء خود در پاسداری از زبان و خطٌ فارسی برعهده دارد، از همان نخستین سال های تأسیس، درصدد گردآوری مجموع قواعد و ضوابط خطٌ فارسی و بازنگری و تنظیم و تدوین و تصویب آنها برآمد و در این کار راه میانه را برگزید و کوشید تا در تدوین «دستور خطٌ فارسی» اعتدال را رعایت کند.